خبیر

یادم می آید بچّه که بودم، هر وقت که می خواستم دروغ بگویم، بزرگترها می گفتند: دروغگو دشمن خداست.

من هم برای اینکه این حرف را بهم نزنند و این جمله را دوست نداشتم، سعی می کردم دروغ نگویم.

مگر اینکه فراموش کنم، و همین که یادم می آمد، می گفتم : من که نمی خواستم دروغ بگویم ، می خواستم با شما شوخی کنم. آنها هم می گفتند: دروغ شوخیش هم خوب نیست.

همینجور عادت می کنی و برایت عادی می شود. کاش الان هم مثل کودکیمان باور کنیم که خداوند با کسی است که راستگو باشد . و کلام امام علی علیه السلام را جدی بگیریم: «دروغگو با دروغگویی خود سه چیز را بدست می آورد: خشم خدا، نگاه تحقیرآمیز مردم و دشمنی فرشتگان».1

و «هيچ بنده اى حقيقت ايمان را نمى يابد، مگراينكه دروغ را چه جدى باشد يا شوخى رها كند».2

1.غررالحکم:11039.

2. محاسن برقى ص 118 ح 126.