خبیر

ای شیعیان امشب شب سوم مولاست
گیسـو پریشان بـر پدر زینب کبراست
واویلتا واویلتا آه و واویلا
****
از بس‌که خون جاری شده از سر مولا
گردیده قطـره قطـره آب، پیکـر مولا
واویلتا واویلتا آه و واویلا
****
در کوفه غربت علی دارد این تفسیر
پاداش مـولا داده شد از دم شمشیر
واویلتا واویلتا
آه و واویلا
****
ای اشک غربتت روان یا ابوفاضل
بهر پـدر قرآن بخـوان یا ابوفاضل
واویلتا واویلتا آه و واویلا
****
آتش به دل‌ها می‌زند نالۀ زینب
ای چاه کوفه گریه کن بر علی امشب
واویلتا واویلتا
آه و واویلا
****
امشب یتیمـان سربه‌سر، یاعلی گویند
محراب و مسجد تا سحر یاعلی گویند
واویلتا واویلتا
آه و واویلا
****
دیگر نمی‌گرید علـی در دل صحـرا
دیگر نمی‌خندد به او قاتل زهرا
واویلتا واویلتا
آه و واویلا

فُزتُ و ربِّ الکَعبه

به خدای کعبه رستگار شدم

مسجد، خموش و شهر پر از اشک بی‌صداست  

ای چاه خون گرفتۀ کوفه علی کجاست؟  

ای نخل‌ها که سر به گریبان کشیده‌اید  

امشب شب غریبی و تنهایی شماست  

دل‌ها تمام، خیمۀ آتش گرفته‌اند  

صحرای کوفه شام غریبان کربلاست  

امشب علی به باغ جنان پیش فاطمه است  

اما دل شکستۀ او در خرابه‌هاست  

سجاده بی‌امام و زمین‌ لاله‌گون ز خون  

مسجد غریب مانده و محراب، بی‌دعاست  

باید گلاب ریخت پس از دفن، روی قبر  

امشب گلاب قبر علی اشک مجتباست  

تو از برای خلق جهان سوختی علی!  

اما هزار حیف که دنیا تو را نخواست  

ای چاه کوفه اشک علی را چه می‌کنی  

دانی چقدر قیمت این در پربهاست؟

  باید به گریه گفت: علی حامی بشر  

باید به خون نوشت: علی کشتۀ خداست  

هر لحظـه در عزای علی تا قیام حشر  

«میثم» هزار بار اگر جان دهد رواست

دلم گرفته ای خدا به یاد غربت علی  

چه می‌شود که رو نهم به روی تربت علی  

گریه کند دو دیده‌ام برای مرتضی علی  

علی علی علی علی علی علی علی علی  

****  

ای دل دلشکستگان تربت بی‌نشان تو  

تمام خانه‌ها بود منتظر اذان تو  

دوباره یک اذان بگو به خاطر خدا علی  

علی علی علی علی علی علی علی علی  

****  

خیز و بده دوباره جان به مسجد از خطابه‌ها  

چهره بپوش و سر بزن به گوشۀ خرابه‌ها  

طفل یتیم بی غذا تو را زند صدا علی  

علی علی علی علی علی علی علی علی  

****

سلام ما سلام ما به درد و داغ و صبر تو  

اشک امام مجتبی گشته گلاب قبر تو  

عزا گرفته بهر تو شهید کربلا علی  

علی علی علی علی علی علی علی علی  

****  

شعله زند به هر دلی یاد عطوفت دلت  

که می‌دهی ز مرحمت غذای خود به قاتلت  

تو خود سفارش ورا کنی به مجتبی علی  

علی علی علی علی علی علی علی علی  

****  

تو یار خلق بودی و قدر تو را نیافتند  

ستمگران ز تیغ کین فرق تو را شکافتند  

خون ‌تو ریخت‌ برزمین ‌فرق تو شد دوتا علی  

علی علی علی علی علی علی علی علی  

****  

سلام ما سلام ما به دیدگان بسته‌ات  

سلام ما سلام ما بر آن دل شکسته‌ات  

خیز و ز سوز دل بخوان بار دگر دعا علی  

علی علی علی علی علی علی علی علی    

غلامرضا سازگار

سبب نامگذاری این شب را به شب قدر  می توان چنین بیان کرد که خداوند در این شب تقدیر هر موجودی را رقم می‌زند. در این شب تمام حوادث سال آینده، به امام هر زمان ارائه مى ‏شود و امام از سرنوشت خود و دیگران با خبر مى‏ گردد. امام باقر(ع) مى‏ فرماید: «انه ینزل فى لیلة القدر الى ولى الامر تفسیر الامور سنةً سنةً، یؤمر فى امر نفسه بکذا و کذا و فى امر الناس بکذا و کذا؛1 در شب قدر به‏ ولى امر (امام هر زمان) تفسیر کارها و حوادث سال به سال نازل ‏شود و وى درباره خویش و دیگر مردمان مأمور به دستورهایى مى‏ شود.» شب قدر به تصریح آیه «إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةِ الْقَدْرِ» شبی است که قرآن در آن شب بر رسول اکرم(ص) نازل شده و در سوره مبارکه دخان از این شب با صفت مبارک یاد شده است: «إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةٍ مُبارَکَةٍ». از امام باقر(ع) نقل است که آن حضرت در جواب معناى آیه «إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِی لَیْلَةٍ مُبارَکَةٍ» فرمودند: «آرى شب قدر، شبى است که همه ساله در ماه رمضان و در دهه آخر آن، تجدید مى‏ شود. شبى که قرآن جز در آن شب نازل نشده و آن شبى است که خداى تعالى درباره ‏اش فرموده است: «فیها یفرق کل امر حکیم؛ در آن شب، هر امر با حکمتی، متعین و ممتاز مى‏ گردد.» آن‌گاه فرمود: «در شب قدر، هر حادثه‏ اى که باید در طول آن سال واقع گردد، تقدیر مى ‏شود؛ خیر و شر، طاعت و معصیت و فرزندى که قرار است متولد یا اجلى که قرار است فرا رسد یا رزقى که قرار است برسد و … .»2 برای «قدر» معانی دیگری هم ذکر شده است. در قرآن کریم، قدر به معنی منزلت و بزرگی خدا است. «ما قَدَروا الله حَقّ قَدرِه؛ آنان عظمت خدا را نشناختند.»3- قدر به معنای تنگی نیز آمده است: «وَمَن قَدَرَ عَلَیهِ رَزَقَه فَلینفِق مِمّا آتاه الله.»4 و آنها که تنگدست‌اند، از آنچه که خدا به آنها داده انفاق نمایند. در قرآن آیه‌ای است که مراد از شب قدر را بیان می‌کند، می‌فرماید: «شهر رمضان الذی انزل فیه القران». با توجه به این آیه و آیاتی که در باب نزول قرآن در شب قدر آمده است، چنین نتیجه گرفته می‌شود که شب قدر در ماه مبارک رمضان واقع شده است؛ آنچنان که روایات متعددی نیز در این باب وارد شده است.

1. الکافى، ج‏۱، ص ۲۴۸

2. المیزان فى تفسیر القرآن، ج ۲۰، ص، ۳۸۲ 

3. حج/۷۴

4 طلاق/۸

?????
امام على عليه السلام فرمودند:
روزه ماه شعبان، وسواس دل و پريشانى هاى جان را از بين مى برد.
الخصال، ص 612
ماه مبارك شعبان مبارك.
?????
@khodaye_khabir

                                 ???كفش وصله‌دار ???
سپاهيان امام علي (ع) از كوفه بيرون آمده بودند و براي سركوبي آتش افروزان جنگ، به سوي بصره حركت مي‌كردند، سپاهيان به محل «ذي قار» نزديك بصره رسيدند.
در آنجا براي رفع خستگي و آماده‌سازي خود، توقف كردند، عبدالله بن عباس مي‌گويد: من نيز از سپاهيان بودم و به حضور علي (ع) آمدم، ديدم مشغول وصله كردن كفش خويش مي‌باشد. (آري امير و رئيس و فرمانده‌ي كل قوا خودش، كفش خويش را وصله مي‌كرد).
به من فرمود: «اين كفش، چقدر قيمت دارد؟»
گفتم: «قيمتي ندارد».
فرمود: «سوگند به خدا همين كفش بي‌ارزش براي من دوست داشتني‌تر از رياست و حكومت بر شما مي‌باشد، مگر آنكه بتوانم با اين حكومت، حقي را زنده كنم و باطلي را نابود نمايم» سپس برخاست و براي مردم سخنراني كرد، در اين سخنراني از جمله فرمود:
سوگند به خدا، من در عصر پيامبر (ص) به دنبال لشكر اسلام بودم و آنها را به پيشروي حركت مي‌دادم، تا باطل به كلي عقب نشست و حق آشكار شد و در اين راه هرگز اظهار ضعف نكردم و نترسيدم، اكنون نيز همين هدف را تعقيب مي‌كنم».

http://sapp.ir/khabir…

??????

قَالَ علی عليه‌السلام

اَلْعِلْمُ وِرَاثَةٌ كَرِيمَةٌ
وَ اَلْآدَابُ حُلَلٌ مُجَدَّدَةٌ
وَ اَلْفِكْرُ مِرْآةٌ صَافِيَةٌ
حضرت علی (ع) فرمود:دانش،ميراثى گرانبها
و آداب،زيورهاى هميشه تازه
و انديشه،آيينه‌اى شفّاف است
حكمت 5، نهج البلاغه

http://sapp.ir/khabir…

امام علی (علیه السلام) فرمود:
هنگامى که مقدمات نعمت ها به شما روى آورد ادامه آن را به واسطه کمى شکرگزارى از خود دور نسازید.                                                                            نهج البلاغه حکمت 13    

السلام علیک یا امام رئوف یا علی بن موسی الرضا المرتضی(ع)

چگونگی آرام کردن زمین به دست حضرت 
در کتاب منهاج الولایه نوشته آقای قرنی گلپایگانی آمده است
?معاویه علیه العنه و العذاب وارد مکه مکرمه شد.به او خبر دادند که ابن عباس کرسی تدریس برپا کرده و تفسیر قرآن را برای مردم می گوید.

معاویه در پاسخ به این خبر گفت که عیبی ندارد،ابن عباس پسر عم پیغمبر اکرم است،از بنی هاشم است و قرآن در میان آنها نازل شده است،اگر این ها تفسیر قرآن نگویند پس چه کسی این کار را انجام بدهد.
?شخصی دیگر که حاضر در جلسه بود خبر داد ای معاویه، کرسی تفسیر قرآن ابن عباس بهانه است.

او به این بهانه فضایل علی ابن ابیطالب را برای مردم بازگو می کند
?معاویه چنان برافروخت که از جا برخاست و با چهره ای درهم کشیده فریاد زد :خودم امروز بر این مجلس وارد می شوم و بساط این محفل را بهم زده و ریشه اینگونه نشست ها را بر می چینم!!!

معاویه با خشم و غضب وارد مجلس ابن عباس شد
?جناب ابن عباس فرمود: کجای قرآن را بخوانم که حرفی از علی ابن ابیطالب در آن نباشد؟
?معاویه گفت این آیه را بخوان: إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا (سوره الزلزله ،آیه ۱)

ابن عباس گفت: ای معاویه همین آیه هم در فضل و منقبت علی ابن ابیطالب است
?معاویه گفت علی چه ارتباطی با این آیه دارد؟
?ابن عباس گفت: نشنیدی که یک سال بعد پیغمبر خدا زلزله ای در مدینه حاکم شده و همه مردم از شدت ترس و وحشت از خانه ها در آمدند و دیدند که علی ابن ابیطالب وارد شدو در بین مردم قرار گرفت و پای مبارک را بر زمین کوبید و این آیه را خواند: إِذَا زُلْزِلَتِ الْأَرْضُ زِلْزَالَهَا 

و فرمود ابوتراب بر تو امر میکند که آرام باش . . .

همه شاهد بودند زمینی که در زیر پای همه مردم می لرزید،به امر عالی علوی در زیر پای مولی الموحدین آرام گرفت.

ندیدم از آن پس کسی این آیه را بخواند و شرح و تفسیرش را علی ابن ابیطالب نداند.
معاویه که از غضب در خود می  پیچید رو کرد به ابن عباس و گفت
? پس راحت بگو تا قرآن باشد علی ابن ابیطالب نیز هست

منبع: http://rezvan114.kowsarblog.ir%D9%87