نهجالبلاغه براى شيعه بلكه براى هر كس كه غير معاند باشد، كتاب باعظمت و بزرگى است؛ و ما بايد در اثر كثرت مراجعه و مباحثه، آن را حفظ باشيم؛ و براى فهم آن احتياج به عربيّت و بلاغت داريم؛ اگر بفهميم قرآن چيست، نهجالبلاغه و صحيفه سجادیه را میفهمیم، وگرنه كسانى كه میگویند قرآن را میفهمیم و نهجالبلاغه را نمیفهمیم، دروغ میگویند؛ زيرا مطالب دقيق در قرآن بسيار است كه «لايَعْلَمُها إِلاّ الاْ اوْحَدِىُّ مِنَ النّاسِ»؛ (جز افراد نادر آن را نمیدانند.)
از حيث سند نيز كسانى از عامه هستند كه اسناد و مدارک نهجالبلاغه را داشتهاند. ابن ابى الحديد شخصى را ذكر میکند كه قبل از ولادت مرحوم سيّد رضى خطبه شقشقيه را در كتاب خود آورده است؛ (1) ابن ابى الحديد میگوید: به خدا سوگند، اين خطبه را من در کتابهایی یافتهام كه دويست سال پيش از ولادت رضىّ نوشته شدهاند؛ بنابر اين كتاب نهجالبلاغه با اين علوّ مرتبهاش «يَليقُ حِفْظُهُ وَ تَدْريسُهُ وَ بَيانُ خُطَبِهِ عَلَى الْمَنابِرِ»؛ (شايسته است حفظ و تدريس آن و اين كه خطبههای آن بر بالاى منبرها بيان شود.)
پینوشت:
1) شرح نهجالبلاغه ابن ابى الحديد، جلد 1، صفحه 204.
http://iman86.parsiblog.com/Posts/240/
???كفش وصلهدار ???
سپاهيان امام علي (ع) از كوفه بيرون آمده بودند و براي سركوبي آتش افروزان جنگ، به سوي بصره حركت ميكردند، سپاهيان به محل «ذي قار» نزديك بصره رسيدند.
در آنجا براي رفع خستگي و آمادهسازي خود، توقف كردند، عبدالله بن عباس ميگويد: من نيز از سپاهيان بودم و به حضور علي (ع) آمدم، ديدم مشغول وصله كردن كفش خويش ميباشد. (آري امير و رئيس و فرماندهي كل قوا خودش، كفش خويش را وصله ميكرد).
به من فرمود: «اين كفش، چقدر قيمت دارد؟»
گفتم: «قيمتي ندارد».
فرمود: «سوگند به خدا همين كفش بيارزش براي من دوست داشتنيتر از رياست و حكومت بر شما ميباشد، مگر آنكه بتوانم با اين حكومت، حقي را زنده كنم و باطلي را نابود نمايم» سپس برخاست و براي مردم سخنراني كرد، در اين سخنراني از جمله فرمود:
سوگند به خدا، من در عصر پيامبر (ص) به دنبال لشكر اسلام بودم و آنها را به پيشروي حركت ميدادم، تا باطل به كلي عقب نشست و حق آشكار شد و در اين راه هرگز اظهار ضعف نكردم و نترسيدم، اكنون نيز همين هدف را تعقيب ميكنم».
??????
قَالَ علی عليهالسلام
اَلْعِلْمُ وِرَاثَةٌ كَرِيمَةٌ
وَ اَلْآدَابُ حُلَلٌ مُجَدَّدَةٌ
وَ اَلْفِكْرُ مِرْآةٌ صَافِيَةٌ
حضرت علی (ع) فرمود:دانش،ميراثى گرانبها
و آداب،زيورهاى هميشه تازه
و انديشه،آيينهاى شفّاف است
حكمت 5، نهج البلاغه