خبیر

تقي صالح مرحوم محمد رحيم اسماعيل بيگ كه در توسل به اهلبيت  و علاقه قلبي به حضرت سيدالشهداء عليه السلام كم نظير و از اين باب رحمت بركات صوري و معنوي نصيبش شده و در رمضان 87 به رحمت حق واصل شده نقل نمود كه در شش سالگي مبتلا به درد چشم و تا سه سال گرفتار بوده و عاقبت از هر دو چشم كور گرديد در ماه محرم ايام عاشورا در منزل دائي بزرگوارش مرحوم حاج محمد تقي اسماعيل بيگ روضه خواني بود و چون هوا گرم بود شربت خنك به مردم مي دادند گفت از دائي خود خواهش كردم كه من به مردم شربت دهم ، فرمود تو چشم نداري و نمي تواني ، گفتم يك نفر چشم دار همراه من كنيد تا مرا ياري دهد قبول فرموده و من با كمك خودش مقداري به مردم شربت دادم . در اين اثناء، مرحوم معين الشريعه اصطهباناتي منبر رفته و روضه حضرت زينب (س) را مي خواند و من سخت متاثر و گريان شدم تا اينكه از خود بي خود شدم ، در آن حال ، مجللّه اي كه دانستم حضرت زينب (س) است دست مبارك بر دو چشم من كشيد و فرمود خوب شدي و ديگر چشم درد نمي گيري . پس چشم گشودم اهل مجلس را ديدم ، شاد و فرحناك خدمت دائي خود دويدم تمام اهل مجلس منقلب و اطراف مرا گرفتند، به امر دائي ام مرا در اطاقي برده ومردم را متفرق نمودند و نيز نقل نمود كه در چند سال قبل مشغول آزمايش بودم و غافل بودم از اين كه نزديكم ظرف پر از الكل است كبريت را روشن نموده ناگاه الكل مشتعل شد وتمام بدن از سر تا پا را آتش زد مگر چشمانم را. چند ماه در مريض خانه مشغول معالجه بودم از من مي پرسيدند چه شده كه چشمت سالم مانده ، گفتم عطاي حسين عليه السلام است و وعده فرمودند كه تا آخر عمر چشمم درد نگيرد.
—————
داستانهاي شگفت/آيت الله دستغيب
@khodaye_khabir