خبیر

انتظار امری است که شیعیان در زمان غیبت امام دوازدهم خود مهدی[۱]، باید به آن پایدار باشند. به این معنا که باید منتظر ظهور امام زمان باشند و این را از یاد نبرند و هر لحظه به یاد او باشند. تا جایی که یکی از شرط‌ های پذیرفته‌شدن اعمال شیعیان انتظار فرج امام زمان است.[۲][۳]

در کتب شیعه انتظار را به یک حالت قلبی و نفسانی تعریف کرده‌اند که:

معنای انتظار عبارت است از یک حالت قلبی و روحی که از آماده شدن برای چیزی که در انتظارش هستی، بر می‌آید… پس هر قدر انتظار شدیدتر باشد، آماده شدن هم بیشتر می‌شود. آیا نمی‌بینی که وقتی مسافری داشه باشی که منتظر آمدنش هستی، هر چه زمان آمدنش نزدیکتر شود، آمادگی تو هم برای این امر بیشتر می‌شود.[۴]

جدا از این‌که انتظار امری واجب است، پاداش و مقام‌هایی برای افراد منتظر در نظر گرفته شده‌است. امام اول شیعیان، پاداش منتظر را بدین گونه بیان می‌کند:

منتظر امر (ظهور) ما همچون کسی است که در راه خدا در خون خود دست و پا می‌زند.[۵]

1-شیخ صدوق، کمال الدین و تمام النعمه، جلد ۲، صفحه ۳۷۷، باب ۳۶، حدیث ۱
2-شیخ کلینی، اصول کافی، کتاب الایمان و الکفر، باب دعائم الاسلام، حدیث ۱۳
3-غیبت نعمانی، باب ۱۱، حدیث ۱۶
4-مکیال المکارم، جلد ۲، صفحه ۱۵۲، باب ۸
5-خصال، حدیث ۴۰۰، صفحه625

پی نوشت:https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A7%D9%86%D8%AA%D8%B8%D8%A7%D8%B1